pardisA

آبله مرغان از طریق تماس چهره به چهره یا تماس مستقیم با مایعات بدن آلوده یا اشیای آلوده منتقل می شود.
حشرات و حیوانات آبله مرغان را منتقل نمی کنند.
دوره کمون به طور متوسط ​​حدود 10 تا 14 روز (یا هفت تا 19 روز) پس از قرار گرفتن در معرض ویروس است. افراد در این زمان مسری نیستند.
علائم اولیه بیماری عبارتند از تب بالا، خستگی و درد سر و کمر. بثورات مشخصی بر روی صورت، بازوها و پاها بصورت برجسته شکل میگیرد و به مدت دو تا سه روز ادامه خواهد داشت. دانه‌ها یا جوش‌های آبله مرغان از شروع گسترش تا بهبودی سه مرحله را طی می‌کنند. این مراحل به ترتیب زیر است:
گسترش برجستگی‌ های قرمز یا صورتی‌ رنگ در سراسر بدن؛ تاول‌هایی که مایع درون آنها خارج می‌شود؛ خشک شدن و التیام یافتن جوش‌ها.
اکثر بیماران مبتلا به آبله مرغان بهبود می یابند، اما مرگ در 30٪ موارد رخ می دهد.
دهه 1950 – در سراسر جهان، 15 میلیون مورد آبله مرغان در هر سال از این دهه گزارش شده است؛ این بیماری بسیار مسری در طول قرن گذشته بیش از 500 میلیون نفر در سراسر جهان را کشته است.
1977 – آخرین مورد طبیعی آبله مرغان در دنیا در سومالی رخ داد.
1979 –دو مرکز پیشگیری از آبله مرغان شامل: مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری در آتلانتا و مرکز تحقیقات دولتی ویروس شناسی و بیوتکنولوژی روسیه در Koltsovo تشکیل شدند.
1980 – سازمان بهداشت جهانی آمادگی ریشه کنی آبله مرغان را اعلام کرد.
2008 – بر اساس یک مطالعه منتشر شده در مجله آمریکایی پزشکی، “محققان دریافتند که حفاظت در برابر آبله مرغان در تمام عمر تنها با یک واکسن حاصل می شود، حتی اگر این واکسیناسیون 88 سال پیش انجام شده باشد.”
2016 – یکی از قدیمی ترین نمونه های شناخته شده ویروس آبله مرغان در داخل DNA یک کودک مومیایی قرن 17 میلادی است که در زیر کلیسای لیتوانی قرار گرفته بود. این یافته نشان میدهد که آبله مرغان از چه زمانی انسانها را مبتلا کرده است.

برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید....